Poelenburgers In Beeld – Henk

In blog door de redactie op 1 oktober 2019, 10:06

Initiatief waarin portretten van Poelenburgers worden gedeeld. Om de verhalen en mensen uit de wijk te leren kennen. Vandaag stellen we u voor aan Henk*!  –  Joke

1 oktober 2019

POELENBURGERS IN BEELD – HENK*

Gewapend met een rode roos en zijn blauwe ogen, weet de 75-jarige Poelenburger Henk zo’n 15 jaar geleden indruk te maken op zijn Janna. Hij is niet de enige die gereageerd heeft op haar advertentie in de krant, maar wel de enige met een roos. Het begin van een hele fijne latrelatie. Ze houden ervan om er samen met de auto op uit te trekken. Zo hebben ze ritten gemaakt naar Kroatie, Tsjechie, Polen en Oostenrijk. Prachtige herinneringen zijn daar geboren, waarvan hij foto’s laat zien op het kleine schermpje van zijn telefoon.
Afgelopen winter, op eerste kerstdag, heeft Henk totaal onverwachts afscheid moeten nemen van zijn grote liefde. Ze heeft die dag nog een rollade gebraden en stoofpeertjes gemaakt, maar ’s avonds blijkt ze overleden.
Henk is totaal uit het veld geslagen en weet niet meer wat hij moet. Gebroken neemt hij contact op met zijn huisarts en vraagt om hulp. Hij beseft zich goed dat het belangrijk is om onder de mensen te blijven. Hij raapt zichzelf bij elkaar en gaat op zoek naar buurtinitiatieven waar hij nieuwe mensen kan ontmoeten. In de Noorderkerk, de Paaskerk, buurthuis 1=samen en in De Bron komt hij wekelijks. Sjoelen, eten, koffiedrinken, een praatje maken, alles om contact te hebben met mensen uit de buurt en zijn verhaal kwijt te kunnen. “Het is goed dat ik dit nog een beetje heb, anders loop je met je ziel onder je arm”. Het weekend vindt Henk het ergst dan mist hij Janna het meest. “Zaterdag is er niks en dat is dan klote, dan zit je alleen thuis.”

In juni ging Henk mee met een singlesreis. Niet dat hij er zoveel zin in had, maar hij wist dat ook dat hem goed zou doen. Ook let hij goed op zijn gezondheid. Hij maakt graag wandelingen en let goed op zijn voeding. Bij de Turkse groenteboer op de hoek haalt hij zijn aardbeien en op de markt de rest van zijn fruit. Appels voor de longen, ananas voor het hart en aardbeien eet hij om de ouderdom tegen te gaan. Hij beseft dat het verdriet nooit weg zal gaan, maar dat het met de tijd wel beter zal worden. Hij wil goed voor zichzelf zorgen. Hij laat een lied horen; die Engel, van Lytse Hille. Het lied laat hem niet meer los na het overlijden van Janna. Hij sloeg er nooit zoveel acht op, maar zij wilde hem er al een tijdje iets mee duidelijk maken. De tekst spreekt voor zich en laat iets zien van de liefde die ze deelden:

Zo draagt de liefde zijn eigen geheim
Maar de tijd zal ’t leren, hoelang dat zal zijn
Je hoopt voor eeuwig, zonder pijn en verdriet
Maar een antwoord, die krijg je niet’
t Is de wil van ’t leven dat ergens bestond
’t Werd aan mij gegeven toen ik jou vond
‘k Had in mijn dromen een engel gezien
Zij was zo bijzonder en mooi bovendien
Maar de mooiste dromen zijn meestal bedrog
Toch bestaan er wonderen nog
Want deze engel, ja dat was jij
Bij het ontwaken lig jij betoverd naast mij
Ik ontsnap in dromen, ook nooit meer op reis
‘k Vond bij jou mijn paradijs

* Naam gefingeerd
Beeld: Marieke Sloep
Tekst: Joke Drewes-Pleijsier
Initiatief: inloophuis De Bron

1 oktober 2019