Bespiegelingen over vroeger en nu
In blog door de redactie op 17 oktober 2021, 21:15
Ons inloophuis – Een bijdrage van een trouwe vrijwilliger
16 oktober 2021
LS,
Ik zal ongeveer 13 jaar geweest zijn, in ieder geval nog geen 14, toen ik tegen mijn wil in tot vrijwilliger werd gebombardeerd. Buurvrouw had zieken in huis en was niet in staat haar 2 kinderen (4 en 6 jaar) naar school te brengen. Na een klein overleg met mijn moeder werd besloten dat ik dat wel even kon doen voordat ik zelf naar school moest, het was dezelfde kant op en slechts een paar honderd meter verder.
Volgens moeder was ik daar niets te beroerd voor en ik was de pineut. Ik zag echter al snel hoe blij buurvrouw was met deze oplossing en dat gaf mij een tevreden gevoel. Ik geloof dat door deze gebeurtenis bij mij het vrijwilligerszaad tot ontkiemen is gekomen, ik heb er mijn gehele leven prettig bij gevoeld.
Een tiental jaren geleden sloot de OLV-kerk haar deuren tegelijk met nog enige anderen. In de OLV was ik inloop-vrijwilliger tijdens het koffie-uurtje van de Open Kerk, dat was dus voorbij. Het starten van De Bron was een uitvloeisel van deze ontwikkeling, vanaf het begin ben ik vrijwilliger geweest in De Bron. De tijd van de OLV-kerk bracht mij twee limericks (dichtvorm van 5 regels, AABBA vorm) die hier onder volgen:
Een parochiaan kerkend aan De Weer
Faalde doorlopend ja elke keer
Ik ben verloren, zei hij, dat staat vast
Ik jaag de Heer steeds op de kast
Maar die vergaf hem telkens weer
Een architect in zijn vak heel sterk
Het creëren van kathedralen was zijn werk
Een mooie kapel, een statige Dom
Hij draaide zijn hand er niet voor om
Maar toch de toekomst is de Open Kerk
LS: Naast de datum begin ik traditiegetrouw mijn artikeltjes altijd met de letters LS, dit staat voor Lectori Salutem, Den Lezers Heil. Het is een groet aan de lezer tot wie men het woord richt en getuigd van respect. Tegenwoordig echter als ik die twee letters neerschrijf voel ik mij als in een spagaatsituatie. De snel veranderende ideeën over sociale omgangsvormen, al of niet terecht, zorgen ervoor dat meningen en handelingen al snel verkeerd worden uitgelegd en geïnterpreteerd. Veel wat voorheen normaal was, een hand op een schouder, een bemoedigend woord of glimlach wordt al snel vertaald in een vorm van ongewenste intimidatie. De groet aan de Lezer, LS, wordt vertaald in Lieve Schat en doet de schrijver belanden in een Lastige Situatie die hij zeker niet bedoeld heeft. Voorlopig bied ik deze situatie nog het hoofd en houd mij nog vast aan het LS,
Lectori Salutem, Den Lezer Heil.
In de tsunami van inloophuizen en koffiemomenten etc. in Poelenburg en elders speelt De Bron een bescheiden rol die zij graag uitgebreider zou willen zien. De vrijwilligers staan er klaar voor, al mogen er wel enkele bij komen. Iedereen is welkom, wij kijken niet naar kleur of afkomst, iedereen is gelijk. Wij kijken naar de mens en werken niet met hokjes, maar in hartjes. De Bron biedt naast de koffie inloop ook naailessen voor dames die bv zelf eens een mooi kleedje willen maken of de gehele kunst onder de knie willen krijgen. Uiteraard willen wij de taalcursussen niet vergeten. Taal is een machtig wapen, als men die goed beheerst heeft men een streepje voor. Wat is het toch mooi als Nederlands een vreemde taal voor je is, en je toch onmiddellijk begrijpt en het verschil ziet tussen bv Verspringen en Ver Springen, tussen Minister en Mini ster of Reserveringen en Reserve ringen. En wat dacht je van: Abe Lenstra is een veteraan, hij eet vaak vlees met vet er aan en trekt tijdens de wedstrijd van zijn schoen de veter aan.
Ook is het fijn als men tijdens een gesprek meteen de figuurlijke betekenis begrijpt als er wordt gezegd: De kogel is door de kerk, of Keulen en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd, het bijltje erbij neergegooid, de lier in de wilgen gehangen en in de bezemwagen gestapt.
En een verkeerd of onnadenkend liefdeloos woord kan diepe wonden slaan, een respectvol hartelijk woord kan wonderen verrichten, iemand uit de put halen en zijn leven een positieve wending geven.
Poelenburg is een kleurrijke wijk. Bestaat uit tien tallen nationaliteiten met even veel verschillende culturen. Elke cultuur heeft zijn eigen schoonheid en schatten. Kennismaking hiermee heeft mijn leven verrijkt en zinvoller gemaakt. Ontledend kan men de Poelenburgse samenleving zien als een schitterende regenboog, maar dat heeft ook zijn gevaren. Ook een pauw in bloei (als hij zijn veren gespreid heeft) is het kwetsbaarst. Wanneer ik de regenboog bekijk denk ik altijd aan roggebrood en biefstuk. Via het ongelukkig geschreven woord –Roggbiv- onthoud ik de kleuren van dit fenomeen: rood, oranje, groen, geel, blauw, indigo en violet. De twee vlakke streepjes markeren het gebied van de onzichtbare straling, Infrarood en Ultraviolet. De regenboog staat altijd tegenover de zon (180 graden), staat de zon hoog dan is de regenboog laag, en andersom. De regenboog is een totale cirkel en eindigt niet bij de horizon, dus geen potten met goud aan zijn uiteinden, want die zijn er niet. De activiteiten van zo’n kleurrijke wijk als Poelenburg manifesteren zich vaak als een prachtige regenboog, echt schitterend, dat maakt een wijk waar je graag wilt wonen, maar ook het gevaar loert waar ik hierboven op wees. Door dat kleurrijke bestaat de kans dat sommigen denken dat hun kleur het belangrijkst is, beter dan anderen. Laten wij ervoor zorgen dat dat niet gebeurt.
Elke kleur, elk mens is gelijk, ervaar dat in De Bron, DE KOFFIE STAAT KLAAR.
.
Een hartelijke groet van
een vrijwilliger van De Bron
16 oktober 2021